Oddech – centrum – ruch

Oddech – z niego rodzi się ruch i jego szczególna postać: dźwięk;
Centrum – (niekiedy) środek ciężkości, lecz także żywe źródło ruchu, początek, miejsce sprawowania kontroli;
Ruch – forma ekspresji, interakcja centrum z odde­chem, świadectwo istnienia (jak ruch klatki piersiowej zaświadczający o oddechu).

Nierozerwalnie ze sobą połączone oddech i ruch na poziomie elementarnym są niezależne od naszej woli. Kto jest bowiem w stanie wstrzymać oddech na tak długo, by zatrzymać wszelką aktywność ciała? Spotykając się w centrum i z niego wypływając, ruch i oddech podlegają kierunkowaniu i dynamizowaniu, co sprawia, że te organiczne funkcje stają się pierwotnym tworzywem, pierwszą i naturalną ekspresją oraz no­śnikiem znaczeń.

Warsztaty koncentrują się na relacji aktora z ciałem, na przekroczeniu jego oporów, rozpoznaniu i pokonaniu ograniczeń oraz otwarciu nowych kanałów percepcji i komunikacji. Ciągłe powoływanie, pogłębianie i utrzy­mywanie uważności, precyzji, ciągłości, otwartości, czujności, szczerości i gotowości prowadzą do specy­ficznego partnerstwa, przejawiającego się w głęboko rozumianym współdziałaniu, współtworzeniu oraz współistnieniu w procesie twórczym. Tak rozumiane partnerstwo stanowi główne zagadnienie warsztatów. Ciało, zanurzone w strumieniu ruchu, w żywej, otwartej strukturze będącej rodzajem rusztowania, kieruje się ku spotkaniu z partnerami, jakimi mogą być zarów­no Inny, jak i przestrzeń, zmęczenie czy oddech. Tym „miejscem” spotkania jest praca z dynamicznym ru­chem, treningiem indywidualnym, a także elementami treningu partnerskiego, akrobatycznego oraz technika­mi pracy z ciałem i oddechem, wywodzącymi się z ja­pońskich sztuk walki – shintaido oraz aikido.